Wilkołaki z Riese

Kompleks Riese (z niem. olbrzym) znajdujący się na terenie Gór Sowich oraz pod zamkiem Książ jest jednym z najbardziej zagadkowych projektów górniczo-budowlanych nazistowskich Niemiec. Sieć podziemnych, wykutych w skale tuneli, które przecinają Góry Sowie, sztolnie i hale robią monumentalne wrażenie. Riese to największy projekt III Rzeszy, w którego wpompowano przeogromne nakłady finansowe. Do dzisiaj przeznaczenie Olbrzyma jest owiane mrokiem tajemnicy.

Przeznaczenie Riese

Zamek Książ i jego podziemia najprawdopodobniej miały być nową kwaterą główną Hiltera. Bardziej tajemnicza jest sieć korytarzy, pomieszczeń, wysokich na pięć metrów komnat wydrążonych w Górach Sowich. Nakład pracy włożony w realizację projektu Riese jest niewyobrażalny i okupiony śmiercią tysięcy więźniów obozów koncentracyjnych. Po co to wszystko? Być może kompleks miał być ssiecią schronów dla hitlerowskiej elity. Być może, na co wskazuje część dokumentów historycznych, miały tam odbywać się prace nad bronią jądrową. Bardzo możliwe również, że opracowywano tutaj projekty Wunderwaffe – cudowanej, zaawansowanej technologicznie broni III Rzeszy (patrz. Muchołapka, Die Glocke). Krąży jednak jeszcze jedna teoria, jakoby miały tam mieścić się laboratoria, w których dokonywano hybrydyzacji ludzi ze zwierzętami.

Wilkołak w Głuszycy

Jakiś czas temu w moje ręce wpadł wywiad z Panem Dariuszem Kwietniem, który poświęcił znaczną część swojego życia na badanie tajemnic Riese, głównie na terenie gminy Głuszyca. Znajduje się tam jeden z obiektów kompleksu o nazwie Osówka. Poniższy wywiad zaciekawił mnie ze względu na osobliwe doświadczenie Pana Dariusza, który twierdzi, że przeżył spotkanie z człowiekiem wilkiem w latach swojego dzieciństwa. Stworzenie to według Pana Dariusza zrodziło się z pracy hitlerowców nad hybrydyzacją ludzi ze zwierzętami, właśnie w kompleksie Riese.

Wiarygodność Pana Dariusza to kwestia sporna. W sieci na jego temat można przeczytać różne opinie, niekoniecznie te pozytywne. Dlatego też, zachęcam do traktowania tego wpisu z lekkim przymróżeniem oka. 

Zapraszam do wywiadu z Panem Dariuszem dla niezaleznatelewizja.pl

Stworzenia, o których opowiada pan Dariusz podobnie jak wilkołaki z USA wydzielają okropny fetor śmierci, a także widocznie miłują się w rozgrzebywaniu grobów (bestia z Bray Road, rok 1920). 

Co więcej z historii, które przytacza Pan Darek można wywnioskować, że również w Polsce ma miejsce celowa mistyfikacja informacji na temat tego typu zjawisk. 

Nawiązując do historii z Riese przytoczę jeszcze jedną, która rzekomo miała miejsce po drugiej stronie Polski, w Hrubieszowie niedaleko Zamościa. Niestety historię znam jedynie w strzępkach. Wspomniał o niej autor bloga zmiennoksztaltne.blogspot.com

Bestia z Hrubieszowa

Wydarzyło się to w latach 90-tych, gdy brygada żołnierzy stacjonowała w hrubieszowskich lasach. Jeden z żołnierzy pod wpływem alkoholu zaczął się bardzo agresywnie zachowywać, więc plutonowy rozkazał zamknąć go w lochach. To co wydarzyło się później przechodzi ludzkie pojęcie.

Poniżej zamieszczam cytat z wspomnianego bloga. Jest to część korespondencji z osobą, która znała tą historię od swojego brata.

Jeśli chodzi o żołnierza z Hrubieszowa, to wiem, że był artykuł na temat tego wydarzenia (ale go nie czytałam). Brat mi o tym opowiadał. On sam dowiedział się od swoich kolegów. Chodziło o agresywnego żołnierza, którego zamknięto w jakimś lochu. Napisze Ci dokładnie to co mi brat powiedział. To było jakoś wieczorem. Rozpalili ognisko, jeden z żołnierzy był lekko pijany, stał się agresywny, wszystkich zaczepiał, groził nożem, więc plutonowy postanowił go odizolować od wszystkich. Zamknął go w takim starym  lochu, to fragment jednego z tuneli w lesie Hrubieszowskim. Oni tam w pobliżu mieli obozowisko, kończyli poligon. Jak go tam zamknęli, to na początku się wydzierał i odgrażał, później się uspokoił. W pewnym momencie zaczął walić w drzwi, błagać aby go wypuścili. Zaczął krzyczeć, że coś strasznego do niego idzie, prosił aby mu uwierzyli. Nikt mu nie uwierzył, sadzili że robi to po to aby wyjść. Krzyczał, że to coś strasznego, po chwili jego głos ucichł. Po jakimś czasie zajrzeli do niego bo myśleli, że się po prostu uspokoił. To co zobaczyli było straszne, był rozszarpany na strzępy.

Wszyscy bardzo to przeżyli. Plutonowy popełnił samobójstwo, nie mógł sobie darować, że nie otworzył tych drzwi. Z tego co wiem to próbowano znaleźć jakieś zwierze, które zadaje takie obrażenia. Brano pod uwagę niedźwiedzia, wilka, ale nic nie pasowało. Brat mówił, że oni tam nie wchodzą do tych lochów i jakiejś części lasu, bo tam straszy.

[…] To było w latach 90-tych, wtedy było wojsko poborowe. Brat od nich m.in. się o tym zdarzeniu dowiedział. Co do plutonowego, popyta w jednostce, ale nic nie może obiecać bo kadra i żołnierze z tamtej obsady są już w cywilu. Szukałam dziś w internecie, w archiwach prasowych lokalnych tygodników i dzienników, ale one są jedynie do 2001 albo do 2005 r. Brat powiedział, że to na pewno było w prasie. Miało to miejsce w lesie, ale nazwy nie pamięta. Powiedział, że oficjalna wersja to niedźwiedź, który go zaatakował. Wydało mu się to podejrzane, bo tu nie ma niedźwiedzi, dlatego zwrócił na to uwagę.

Niestety historia tutaj się kończy. Poza faktem, że pod Hrubieszowem rzeczywiście istnieje sieć podziemnych korytarzy, nie znalazłem żadnych dalszych informacji na temat rozszarpanego w nich żołnierza.